Shata yojana vistirnarmucchritam dwigunam tatah, Naala jeemuta samkaasham meghastanitanihswanam/ Girisamhananam Bhimam sweta teekshanaagra damshtrinam, Vidyudagni prateekaashaama adityasama tejasam, Peenavrittatayataskandham drupta shaardulagaaminam/ Peenonnata kateedeshey Vrushalakshana pujitam, Rupasaasthaaya vipulam Vaaraahamajitho harih/
Pruthvyuddharanaiva Pravivsha Rasatalam, Vedapaado Yupadamshtrah Kratudanti Schutibhushanah/ Aajyanaasah struva tundaha Samaghoshaswano Mahaan, Satya dharma mayah Shrimaan karmavikrama satkrutah/ Praayaschhita nakho ghorah Pashujaanurmukhaakritih , Udgeetha homalingostha beejoushadhi mahaakalpah/ Vayavyaaraatmaa yagnaastha vikrutih Somashonitah, Vedaskandho havirgandho havyakavya vibhagavaan/ Pragavamsha kayo dhrutimaan naanaa deekshaaabhiranvitah, Dakshinaahrudayo yogi Mahaasatramayo Mahaan/Upakarmoshtha ruchakah Pravargyavatartha bhushanah/ Naanaachhando gatipatho gruhyopanishadaasanah, Chhaayaapatnee sahaayo vai mandishringa ivocchhitah/ Rasaatalatalo magnaam Rasaatala talam gataam, Prabhurloka hitaayaarya damshogrenojjwahara taam/ Tatah Swasthaanamaaneeya Varaahah Pritheedharah, Mumocha purvam manasaa dhaaritaam cha Vasumdharaam/ Tato Jagaama nirvaanam modini tasya Devaaya sambhavey/
( Vishnu as Varaha thus entered ‘Rasatala’; its four feet were like four Vedas; its teeth like Yagnas, its face was like the Yagna Kunda; its tongue was Yagna; Brahma was like Varaha ‘mastika’/ head; Agni was like his tongue; Kusha grass was like his body hairs; day and night were like his eyes; the Six Vedangas were like the ear-ornaments; Ghrutahuti or the oblations of ghee in a home was his gulp; Sama Veda was like his raised sound of groan; Prayaschitta like his his fierce nails; his ‘rupa’was like Yagna; Vayu like his Antaratma; his blood was like Somarasa; Vedas were like his shoulders; Dakshina was his heart; Upakarma was like the region between his lips; Veda-gamana Marga and Upanidhads were like seat; and Chaaya was like his wife. Such Varaha Murti dived into the depths of Rasatala and with the sheer push of his tusks lifted Bhudevi in one huge lift-up, deposited her on the tusks and in one giant leap emerged to keep her in her original position.Thus the unique ‘Achintya’ relieved the helplessness of Prithvi Devi forever.) [Essence of Matsya Purana]